De Magische Mindset

Mensen vragen mij vaak.

Hoe geef ik een goed klankschaalconcert, heb je tips?

Heb ik aan 4 schalen en nog wat andere klankinstrumenten genoeg?

Moet ik een bepaalde opbouw van klanken hanteren? Hoelang moet een concert duren?

Natuurlijk geef ik mijn klankschaalconcerten vanuit veel kennis en ervaring. Maar denk je echt dat ik daarover nadenk tijdens mijn klankschaalconcert?

Tijdens een klankschaalconcert denk ik totaal niet na. Eindelijk een momentje voor mezelf waarop dat mag en kan. 😊

Misschien heb jij ook zulke vragen.

Het kan heel waardevol zijn om zulke vragen even te parkeren.

Want met zulke vragen zie je al gauw het belangrijkste over het hoofd:

Ik noem het "de magische mindset".

Het beste korte advies wat ik je daarom nu kan geven is:

MAKE IT HAPPEN.

Met de Magische Mindset.

Laat het gewoon gebeuren. En geniet ervan.

Ik herinner me nog van vroeger als kind, als we thuis spaghetti aten, dan stond er altijd een fles ketchup op tafel. Want een toefje daarvan op de pasta was lekker.

Maar… het was zo'n glazen fles. Je kunt er niet in knijpen. Wat je dan deed, was de fles wat schuinhouden. Om de ketchup er voorzichtig en gedoseerd uit te laten lopen. Maar ondanks die voorzichtige intentie, gebeurde het soms toch dat er plotseling megaveel ketchup uit de fles gleed. Dan lag je spaghetti plotseling in een ketchup-moeras. De spaghetti was dan niet meer te vreten. Dan had je gewoon pech.

Ik neem dit voorbeeld. Om maar even aan te geven dat dingen niet altijd lopen zoals je wilt dat ze lopen.

Je kunt van tevoren wel tot in perfectie uitdenken, wat je met de klanken wilt gaan doen. Maar dat garandeert nog steeds niet dat dingen zo lopen als je wilt dat ze lopen. Of dat dat leidt tot het beste resultaat. Je weet namelijk vooraf nooit hoe jouw deelnemers de klanken zullen ontvangen. Dus laat dat bedenken los.

Als je gewoon “verstandig” omgaat met je klankschalen, dan zul je sowieso waarschijnlijk al aangename klanken en ontspanning voor jouw luisteraars bieden. Ik schrijf bewust “verstandig”.

Voor mij is er wel een grens. Mijn zus kan uitstekend werken met klankschalen. Zij heeft ook bij mij de opleiding Deep Sound Massage gedaan.

Ze was een keer naar een open dag was gegaan. Van een healing opleiding. Daar raakte ze in gesprek met een docent. Die haar 2 mooie klankschalen liet zien. En wat je ermee kon.

Hij had in elke hand één klankschaal. Vervolgens sloeg hij de klankschalen hard tegen elkaar aan.

KEDENG!!!

Frontale klankschaalbotsing. Mijn zus schrok.

Voor mij is dit een grens. Als je op deze manier met klankschalen wilt werken, dan mis je voor mij het gevoel en respect voor de klank(schalen). Sorry dat ik dit zo zeg. Ga monopolie spelen of zo. Je bent af en ga terug naar start.

Ik ben er geen voorstander van dat je veel nadenkt over de klanken die je maakt. En de opbouw van de klanken die je hanteert. Dat maakt het maken van klanken heel mechanisch. Ik ben er voorstander van dat je vooral speelt vanuit je gevoel. Als jij zou kunnen kiezen voor een computerprogramma dat perfect de Rondo alla Turca van Mozart kan spelen. Of iemand die het voor jou op de piano kan spelen. Zou je dan kiezen voor het computerprogramma of de persoon?

Mensen willen meestal het gevoel in de klanken. En een eventuele misstap hoort daar ook bij. Dat is geen punt.

Voor mij ontstaat een klankschaalconcert altijd gewoon.

Het is voor mij net zoiets als het doen van boodschappen als ik wil gaan koken. Ik gebruik nooit een lijstje. Dat maakt boodschappen doen mechanisch. Een kwestie van afvinken.

Ik voel waar ik zin in heb. Als dat bijvoorbeeld pasta is, dan ontstaat vanzelf een volgende logische stap. Bijvoorbeeld richting de kaasafdeling. Of de groentenafdeling voor tomaten.

Ik denk dat als je een uitstekend klankschaalconcert geeft, je nooit na hoeft te denken over de klanken.

Stel je voor dat je een gesprek met iemand hebt. Iemand heeft pijn. Je bent 100% betrokken. En je wilt een invoelende reactie geven. Ga je dan dingen bedenken zoals hieronder?

- nu nog niet, maar over 12 seconden ga ik als troost een arm om die persoon heenslaan.

- ik moet reageren met invoelende woorden, die ik met een snelheid uitspreek van 2 woorden per seconde.

Ik denk het niet. Als je betrokken bent bij iemands woorden op dat moment, dan ontstaat vanzelf een juiste reactie.

Als ik naar mijzelf kijk. Ik trek die vergelijking door naar het geven van een klankschaalconcert. Want woorden zijn ook klanken.

Als ik mijn klankschalen aansla, dan ben ik via de klanken in dialoog met mijn klankschalen. Wat er dan gebeurt is magisch.

Ik heb hier nog nooit over nagedacht. En ook nog nooit over geschreven. Omdat het voor mij zo vanzelfsprekend is.

Wat er dan gebeurt: nadat ik de klankschaal heb aangeslagen, hoor ik in mijn hoofd altijd welke vervolgklank ik moet maken en in welk ritme. De vervolgklank kan bestaan uit het aanslaan van één klankschaal. Maar ook uit meerdere schalen. Als ik die vervolgklank heb gehoord, blijf ik in mijn rust. Om vandaaruit de juiste timing voor deze klank te voelen.

Ik let er bijvoorbeeld op hoe sterk de voorgaande klank nog aanwezig is. Hoe de klankschaal "spreekt". En dat is vrij logisch.

Immers als je in dialoog bent met iemand die vol aan het spreken is, is die persoon nog “vol klank”. Dan is het meestal niet zinvol om jouw woorden al uit te spreken.

In mijn hoofd hoor ik de klank dus altijd één stap vooruit. Het is heel prettig om op die manier “geleid” te worden.

Dit is niet iets waar ik tijdens het concert over nadenk. Het gebeurt gewoon.

Als je de eerste twee tonen van “Vader Jacob” hoort, weet je vervolgens feilloos wat de derde volgende toon zou moeten zijn. Tijdens een klankschaalconcert speel ik voortdurend vanuit zo’n “Vader Jacob- bewustzijn”.

Maar ik denk dat dit alleen gebeurt als je in volkomen rust bent. En 100% aandachtig en betrokken bent bij de klanken die je maakt.

Het is het “volkomen natuurlijke gesprek” tussen de klankschalen en mij. Het treffende is dat deelnemers na afloop van een klank(schaal)concert soms tegen mij zeggen dat ze “een dialoog” in de klanken hoorden.

Voordat dit kan plaatsvinden is het dus extreem belangrijk dat je “je gesprekspartners” perfect kent. Dat je dus niet alleen weet hoe je klankschalen elk afzonderlijk klinken. Maar ook onderling in combinaties.

Laat de klanken tot je spreken.

Alleen dan komen de klanken tot leven.

Vind je het lastig om je rust te vinden tijdens een klankschaalconcert?

Een klankschaalconcert geven doe je niet alleen. Je doet het samen met je schalen. De mooie klanken kunnen jou helpen rust te vinden. Simpel door er aandachtig naar te luisteren. Dus:

Denk niet. Maar geniet.

MAKE THE MAGIC HAPPEN! :-)

Dankjewel voor het lezen van dit artikel van mij - Iwan Boersma

Je mag hieronder altijd een reactie geven. Dat waardeer ik.

Wil je meer lezen? Pak met voordeel het meest verkochte e-book klankschaalmassage!

Ook interessant voor je:

1. 4 tips voor een klankschaal concert.

2. Aspecten van klank

3. RSI-klachten behandelen met klank.

Terug naar alle artikelen